“อย่าพยายามลดแสงสว่างในตัวเอง เพียงเพราะกลัวว่าจะไม่เหมือนความมืดรอบข้าง” (หน้า 108)
บทกวีที่ปะปนระหว่างสุขและเศร้า ในโลกที่กว้างใหญ่กำลังทรยศเราให้บอบช้ำในทุก ๆ ด้าน ไม่ว่าจะเป็นรักที่ไม่สมหวัง คุณภาพชีวิตราคาแพง ความบอบช้ำยาวนานเหมือนนิทานที่ไม่มีวันจบ นี่คือเรื่องราวของแม่มดที่แสนเปราะบางมีความรู้สึกร้องไห้และเจ็บปวดเป็น ไม่ต่างจากเจ้าหญิงและเจ้าชาย
บรรณานุกรม
ชย วิวัฒนาพานิช. (2566). น้ำตา อาวรณ์ ละคร ปีศาจ. P.S.
Click to rate this post!
[Total: 1 Average: 1]
ข้อมูลนี้มีประโยชน์หรือไม่
Thanks for your feedback!
